Chrząszcze stonki ziemniaczanej (Leptinotarsa decemlineata Say) czyli osobniki dorosłe (fot. 1) dorastają do 9-12 mm długości i około 6-7 mm szerokość. Ciało owada jest od spodu płaskie, natomiast z wierzchu silnie wypukłe o barwie żółtopomarańczowej z czarnymi paskami oraz błoniastymi skrzydełkami po bokach ciała, które służą do lotu. Larwy stonki posiadają duży odwłok a całe ciało jest łukowato wygięte (fot.2). Młoda larwa (L1) jest barwy malinowoczerwonej z czarną głową natomiast starsze larwy (L2, L3, L4) zmieniają barwę na mniej lub bardziej pomarańczową. Skupiska złożonych jaj po spodniej stronie liścia (fot.3) są barwy od żółtej do pomarańczowej. W maju, w czasie kwitnienia lilaka pospolitego i bzu czarnego dorosłe osobniki pojawiają się na wschodzących ziemniakach, pomidorach i innych roślinach z rodzaju Solanum, gdzie intensywnie żerują. Od czerwca do połowy sierpnia samica może złożyć od 500 do 3000 jaj. Po wylęgnięciu larwy żerują od 10-30 dni (fot.4), w tym czasie przechodzą cztery wylinki (L1 do L4), następnie dochodzi do przepoczwarczenia larw płytko pod glebą. Daje to początek drugiemu pokoleniu dorosłych osobników (pierwsze dorosłe osobniki możemy spotkać już na początku sierpnia), które po żerowaniu schodzą pod powierzchnię gleby na przezimowanie, aby na wiosnę w kolejnym roku dać początek kolejnemu pokoleniu stonki ziemniaczanej. Stosunkowo ciepła jesień i łagodna zima to wprost idealne warunki do zimowania szkodnika.